Binnenkort krijgen we er een nieuwe analoge zender bij: Exqi, made by Gabriel Fehervari, CEO van het ogenschijnlijk o zo succesvolle Alfacam. Straks wordt het dus allemaal anders. Hoe anders, dat leest u niet in de krant, maar wel hieronder…
U moeten weten, Gabriel Fehervari, – Fé voor de vrienden -, wordt al een paar jaar doodgeknuffeld door de Vlaamsche media. Het verhaal is ook wonderschoon. Zoon van Hongaarse ouders. Op de vlucht sinds de opstand in ’56. Professioneel debuut als cameraman. En, de oervlaamse ondernemingszin die hem van bedrijfsfilmpjes tot het almachtige Alfacam katapulteerde. Snik, snotter, traan.
Want ja, het leest toch zó mooi weg, als een soort telenovella, maar dan zonder geslachtsverandering. Zélfs ons aller Phara, die dit soort magnaten doorgaans elke morgen tussen haar banaan en haar boterham plet, tutoyeerde hem bewonderend als “wereldleider in high definition”. Er is tegenwoordig ook nauwelijks een mondiaal event, – van de openingsceremonie in Peking tot de eedaflegging van Medvedev in Moskou -, waar Fé en de zijnen nog ontbreken. En straks volgen nog de Winterspelen in Canada. En de Wereldbeker Voetbal in Zuid-Afrika. Met 70 camera’s, meneer. En altijd-always-ultra the use of best available technologies. Intussen pareert The Great Communicator elke kritische vraag met een achteloos je-ne-sais-pas-quoi. Toen, opnieuw, Phara, durfde opperen dat het toch crisis was in de media, dat de timing voor een nieuwe zender misschien niet helemaal je dat was, kwam Fé met een nietszeggende vergelijking met restaurants: “In de goede restaurants zullen de mensen altijd komen eten, mevrouw”. Jaja, hihi, goed gevonden. Het wordt dan toch hoog tijd om de voedselinspectie eens langs te sturen.
Want terwijl er intussen honderden kranten- en weekbladpagina’s zijn gevuld over Fehervari en Alfacam, vergeet iedereen om eens in de échte boeken te kijken. Dan gaat het papier als vanzelf veel minder glanzen. Laten we vooral positief beginnen: de omzet van Alfacam is de voorbije jaren inderdaad gevoelig gestegen. Van 28 miljoen euro in 2006, naar 30,2 miljoen euro in 2007 en uiteindelijk zelfs net geen 50 miljoen euro in 2008. Indrukwekkend. Toch? Zelfs de zogenaamde ebitda, economiaans voor de ‘winst voor belastingen en afschrijvingen’, vertoont een eerder grillige, maar weliswaar stijgende curve, van 13 miljoen euro in 2006 naar 12,7 miljoen euro in 2007, om terug op te veren naar 23 miljoen euro in 2008. Ja zeg, waar maken we ons druk over?
Wel, bijvoorbeeld over de forse kapitaalsverhoging van 20 miljoen euro die in 2007 werd doorgevoerd. Want ondanks die kapitaalsverhoging zijn de financiële schulden van Alfacam opgelopen van 30 miljoen euro in 2006 tot 51 miljoen euro in 2008. De schuldgraad boert elk jaar opnieuw achteruit. En fors. Intussen kan het bedrijf maar een zeer magere cashflow voorleggen: in 2006 bedroeg die zegge en schrijve… 154.000 euro, een jaar later nog amper 112.000 euro. Voor alle duidelijkheid: ondanks de kapitaalsverhoging van 20 miljoen euro in datzelfde jaar. Erger nog, de netto winst van Alfacam was zowel in 2007 als in 2008 integraal toe te schrijven aan de verkoop van… twee captatiewagens. Als u niet zo goed meer kan volgen, het is een beetje zoals de paarse regering die telkenmale zijn budgettair gezicht redde met de inmiddels beruchte eenmalige ingrepen. Gat in de begroting? Dan verkopen we wel een overheidsgebouw. In Alfacam-taal: klopt de rekening niet, dan verpatsen we wel een captatiewagen. Core business. Om het verhaal helemaal een flets tintje te geven: liquide middelen, – lees: geld – zijn er in de boeken niet terug te vinden, want die middelen zijn er gewoon niet. In normale mensentaal: de Boy Wonder is een Boy Zonder.
Vandaar dat ook de gereputeerde Wright Quality Ratings, de graadmeter voor de financiële kwaliteit van een bedrijf, Alfacam sinds jaar en dag de grond inboren. De ‘stock liquidity’ krijgt de op één na slechtste D-score, de ‘financial strength’ wordt omschreven als ‘beperkt’ en op een schaal van 0 tot 20 scoort Alfacam op ‘growth’ een… nul. Què? Allo allo?
Misschien weten ze bij Wright hoe het Alfacam is vergaan, toen het bedrijf in de zomer van vorig jaar in de running was om het productiecontract voor de Belgische voetbalcompetitie van Woestijnvis af te snoepen. Fehervari legde bij rechtenhouder Belgacom een voorstel op tafel om voor hen álle Belgische wedstrijden te capteren, en dat voor gevoelig minder geld dan Woestijnvis & co. Fé ging in zijn enthousiasme nog een stapje verder en deed prompt het voorstel om één wedstrijd per speeldag af te kopen van Belgacom en zelf uit te zenden op ‘zijn’ Exqi Sport. Bij Belgacom hadden ze wel oren naar dat voorstel: ze hadden per slot van rekening meer dan 40 miljoen euro moeten ophoesten voor de exclusieve rechten van dat Belgische voetbal en zagen in het voorstel van Fehervari een uitgelezen kans om zo 2 tot 3 miljoen euro te recuperen via de Exqi-rechten. Dus, deal in zicht! O ja, het was natuurlijk maar een detail, maar kon Fehervari misschien een bankgarantie voorleggen voor die paar miljoen euro? Euhm… Niet dus… Belgacom koos – het klinkt nu eenmaal beter zo – geld voor zijn eieren en ging opnieuw met Woestijnvis in zee. Fehervari was in alle staten en kondigde in interviews steevast aan dat hij heel binnenkort een boekje zou opendoen over het gesjoemel rond het voetbalcontract. We wachten nog altijd.
Helemaal hilarisch werd het toen Fehervari in De Tijd van 23 juli jl., zijn – slik, slik, slik – ‘revolutionair businessmodel’ voor zijn nieuwe analoge zender uit de doeken mocht doen. Want hij zal dus straks televisie maken, zoals niemand ooit heeft voorgedaan. En allemaal véél kwalitatiever en véél goedkoper dan de concurrentie, dát was nu toch wel duidelijk. En dus orakelde Fehervari in De Tijd een end voort over partnerschappen, over de nakende synergie, over de spreiding van inkomsten en uitgaven op Exqi. Soit, lees vooral héél aandachtig mee: “Als de nieuwsdienst bijvoorbeeld 10 euro kost, dan haal je qua inkomsten 1 euro van het internet, 1 euro op mobiel vlak, enzovoort. Dan heb je nog 5 euro nodig die van de algemene zender moeten komen, maar daar is nog synergie mogelijk tussen Nederlandstalig nieuws en Franstalig nieuws, want Exqi is actief in beide landsdelen. Uiteindelijk moet je zo voor je Vlaamse uitzending nog maar 3,5 euro ophalen op televisie.” Berekend, en getekend: Gabriel Fehervari.
Echt waar, ik aarzelde even tussen buikpijn of bulderlach. Het werd uiteindelijk een combinatie van beide samen, vooral omdat de zoveelste journalist dit soort economisch compleet onverantwoorde onzin doodgemoedereerd liet passeren. Ik stel, – om te beginnen -, voor dat Fehervari nóóit rekenles geeft op de lagere school. Want, reken effe mee: “1 + 1 + enzovoort + 5 = 10”. Qua afronden kan dat tellen, vooral als het over een paar miljoen euro gaat. Wat het helemaal pijnlijk maakt, is dat zelfs de zeldzame getallen die Fehervari wél benoemt, geen steek houden. Want intussen weet iedereen dat een beetje nieuwsdienst gauw 40 tot 50 miljoen euro kost. Zeker in het geval van Fehervahri, die al enige tijd kwettert dat hij minstens 35 journalisten zal aanwerven. Hertaald naar de rekensom in De Tijd: “Als de nieuwsdienst bijvoorbeeld 50 miljoen euro kost, dan haal je dus 5 miljoen euro van het internet”. Vandaar de buikpijn en de bulderlach. U moet weten, de totale inkomsten uit advertenties op het internet bedragen op dit moment in Vlaanderen een dikke 30 miljoen euro. De grootste speler rijft ongeveer 10% van dat bedrag binnen. Kortom, Fehervari ziet zichzelf, vanuit het niets, meteen de onbetwiste marktleider worden en minstens 5 miljoen euro uit de internet-markt halen. Maar, nóg meer buikpijn: de totale inkomsten ‘op mobiel vlak’ bedragen in Vlaanderen grosso modo… 1 miljoen euro. Herlees nóg effe de rekensom: Fehervari zal naar eigen zeggen, andermaal vanuit het niets en helemaal in zijn eentje, minstens het vijfvoudige van de totale Vlaamse markt binnenrijven. En al de rest, zijnde 3 van zijn 10 euro, – 30% van zijn noodzakelijke 40 miljoen euro, ofte om en bij de 13 miljoen euro- rijft hij binnen uit… ‘enzovoort’. Reken je rijk, versie 2.0. Het moet van L&H geleden zijn dat zoveel gebakken lucht zó ongehinderd de krantenkolommen is binnengewaaid.
Dan moeten u weten dat er hier en nu een paar tientallen Vlaamse freelancers rondlopen die –in sommige gevallen- al meer dan een jaar wachten op de betaling van hun factuur door Alfacam. Zelfs een bedrijf als Roularta wacht al maandenlang op de betaling van aangeleverde ondertitelingsdiensten door Pic Story, een dochterbedrijf van Roularta dat een aantal documentaires heeft ondertiteld voor de cultuurzender van Exqi. De enige reden dat er nog altijd geen officiële ingebrekestelling richting Fehervari is vertrokken, is omdat de voorzitter van de Raad van bestuur van Roularta, zijnde baron Hugo Vandamme, ook de voorzitter is van de raad van Bestuur van… Alfacam. Ach wat… Als de nood het hoogst is, verkopen ze straks toch een paar captatiewagens.
Tot slot, voor de liefhebbers van pittige anecdotiek: Gabriel Fehervari begon destijds zijn loopbaan in de media bij de fata morgana van de Vlaamse journalistiek, de doodgeboren krant ’24 uur’. De cirkel is bijna rond.